درویش | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی
دَرْویش، در اصطلاح به معنی صوفی و عارف، و در فرهنگ مردم، سخنور و معرکهگیر را گویند. درویش در لغت، معانی فراوانی دارد، که ازجمله نیازمند، فقیر، سائل، گدا، خواهنده از درها، بیتعلق، خرقهپوش، صوفی و عارف (نک : صبا، 254 ...