گنجور » مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۳۹
غزل شمارهٔ ۲۰۳۹. رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن. ترک من خراب شب گرد مبتلا کن. ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها. خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن. از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی. بگزین ره ...