گنجور » صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۳۴
غزل شمارهٔ ۲۳۴. از غباری خانه گردد بی صفا آیینه را. می شود دربسته از آهی، سرا آیینه را. شد ز بخت تیره، دل را در نظر عالم سیاه. گر چه می باشد ز خاکستر جلا آیینه را. سینه صافان نیستند ایمن ز بیم چشم ...